|
De zon verwarmt de atmosfeer die een universum begrenst
waarin lege gedachten weer inhoud en betekenis krijgen.De wind creëert in het wolkendek draperende plooien waardoor het fuga-thema van bergen en lucht
gestaag op de toonladder van de wereld wordt opgenomen.
Vanuit mijn veranda laat ik mijn blikken dwalen over dit lijnenspel dat mij tot ontroering brengt en mijn hand geroutineerd laat glijden over het zachte gestroomlijnde lijf van mijn geliefde .
Als ik haar lichaam omhels voelt het als een vreemde vreugde die vanuit de hemel op mij neerdaalt, mij doet ontrukken aan het gejaagde leven en mij doet realiseren dat het een kunst is vreugde te hebben die verrijst uit een sereen geweten.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|