|
 |
|
Geschreven door Marion Spronk |
|
|
een doek om je hoofd toont
je geliefde aardetinten
zo verhul jij de gevolgen
van alle chemokuren
bloemen nemen wij niet mee
die komen later op jouw graf
in de zon staan boeketten
te sterven in een traag verleppen
als allerlaatst gebaar
van jarenlange vriendschap
strijk ik je handen behoedzaam in
met etherische olie
,
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
|
