Na de glaasjes, vergezeld van worsthandjes op egelprikkers, klimt de roosvisite onder veel rokkabaal in de engelenkast, waarop de tegelfantast heeft geschilderd: 'Tatortcriminelen'.
Maar geen moord is nog gepleegd.
Toch komt inspecteur Inspecteur in zijn Moldau het dorp binnen rijden. Hij is alleen, want zijn makkestent is wegens gehoorproblemen ingeteeld op een zwijgklooster. Meteen richt Inspecteur zijn koksneus op het gelaten gelegen voornaamhuis, geheten 'Joop'. Truiwammes zou deze zaak wel willen afbranden, denkt hij, onderwijl zijn mokje voor de toegangsijzers parkerend. Nog even een signor en dan eens zien wat deze elitevreters te gelden hebben.
In het dorp laat de koekoekslamp zien, waarop men door middel van de draadvitrine kan intekenen: braakland, aperte beugelingen, graansilo's (geďsoleerd).
Achteraf is het gemakkelijk oudehoeren, maar natuurlijk zijn de pottenruiker en de roosviceeadept via de achteringang van café 'de Admiraal' verdwenen. Inspecteur Inspecteur ontdekte immers dat er een verheimelijkte gang bestond tussen Joop en de Admiraal.
Dat traliezager en reisverongelukker de kadans ontspringen is tot nu toe. Maar de rupsbaanversneller en de regelneefmismaker zouden nog wel eens in een kiesboortje kunnen afspreken. Dat inspecteur Inspecteur voor de rotsverplaatser en de rancunebelegger geen oogje heeft gehad, zij hem vergiftigd. Maar dat hij de dameshandschoenendrager en de koetshuisschilder vergeten is, zal aan zijn konijnenvoeten liggen.
