|
 |
|
Geschreven door sunset |
|
|
rust zwijgt door de donkere nacht
grijpt het grijs van wolkenwit
tover kust de stilte wakker
maneschijn licht helder zacht
‘t tijdloos bonzen van een hart
laat in verten ziel verstikken
geen demonen meer noch zwart
liefde kan de dood zelf strikken
sterrenstrepend over zeeën
schaduwloos de glazen gloed
pralend glinsterende leegte
eens verstilt de wildste vloed.
sunset 03-12-2007
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
|
