|
 |
|
wij ademden klanken uit
als kinderen lichtvaardig
betekenisloos
tot jij -of was ik het?-
begon te praten
onze monden zinnen
kraamden
die geen zinnen meer
waren
alleen nog lippen
die traag bewogen
we raakten niet meer uit
onze woorden
verdwenen in een draaikolk
ver van het aanvankelijk
spelevaren
voorbij je lippen ging elk teken
verloren
ik was niets meer
de steel waarop jij
bloeide
|
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
|
