hier, daar
waar zich nog steeds
dezelfde hand
aan ’t schrijfpapier klampt
krabbelt
droomt

niets in mij nog gelooft
aan vrede, rust, liefde-
lessen die geleerd
door te vele valse
broederkussen
gezwollen borsten
in ’t prikkeldraadkozen
blauwe lippen

ik ben mij vreemd
zelfs mij
schrijf niet wat ik zeg

en zwijg, zwijg

niet eenmaal mij
behoor ik toe
hoe wil ‘k mij dan bezitten
als ik te laat bent
veel te laat

spreek muze
verlos de inkt uit elk gevoelde woord
en laat niet sterven ‘t leven
voordat ik mij zelf moord.

sunset 13-08-2009