|
ik geef het geen naam het is meer een verstaan van houtige zuilen die zijgen in arme grond
ze zouden niet huilen al welde het traanwater uit kinderfonteinen die ouders verstomden
zo volgen mijn ogen toegeknepen door lijden herinneringskruizen rij aan rij
en vrij wilden zij zijn leven om te leven maar zij strandden hier zij aan zij
ik geef het geen naam en droom de witte kruizen tot kinderfonteinen van weleer
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|