|
Een blauwe engel zet zijn zeilen bij.
Met zoutverglaasde vleugels, wijd gespreid.
Er moet een ziel gehaald, de hoogste tijd
om neer te strijken zonder averij.
Hij heeft de dood nog wazig in de gaten.
Gezichtsbedrog misschien, ’t is slecht te zien.
Zijn oude ogen tranen, bovendien
heeft hij het bitter koud. Een veer gelaten
toen hij een zware storm moest ondergaan.
Zijn laatste opdracht mag hij niet verknallen.
De zee zij vroeg en zei: Het is gedaan.
Met één-twee-drie in Godsnaam dan een kruis
laat hij zich biddend naar beneden vallen.
Bereikt zijn doel en koerst bezield naar huis.
|
