|
Ieder pondje…
Te eten was er veel meer dan genoeg.
Gerechten, prachtig mooi en fijn op smaak.
Een keur aan wijnen vloeide iets te vaak,
de maag kreeg meer dan waar zij ooit om vroeg.
Daar stond ik dan, geheel en al ontkleed,
alsook van morgen-plas-en-drol ontdaan
-die tellen samen toch een kilo aan-
schoon op de schaal, die kloek haar arbeid deed.
Maar wat ik las, dat deed me geen plezier
zo’n catastrofe had ik niet voorzien
ik had gedacht zo rond een ons of tien…
vermenigvuldig dat dus maar met vier!
Ach bleef het maar bij dit gewichtsmalheur,
mijn neus snuift al weer oliebollengeur.
© Koos 27-12-2011
|