Het Nachtelijk Rijk 2

 

 

Tevergeefs zoek ik naar de morgenstond

Doet kond van lichtend helder gemoed

Minder zwart, dan nu, en minder zwaar

Maar intiem is deze nacht romance, gevaar!

 

Gevaar, van tijdzonen en tijdslimieten,

Het zwartgallig genieten, genoegdoening zoeken

In wat rest van het Nachtelijk Rijk;

Waar ik aanzie hoe mijn gestel bezwijkt

 

UItgetreden vind ik mijn ware aard, in mij:

" Zo waar ik, zo zal ik altijd zijn; zo is het goed! "

Fluisterd een innerlijke stem!

Maar niets is minder waar!

 

Verneem wat mijn tijdelijke dood mij heeft gebracht

Geen kracht, maar magie, zo zwart!

Macht, ik wilde macht, tot in den treuren!

Doods is mijn gemoed, nu, en voor altijd!

 

Terug in mijn lichaam, neem ik waar, dat nu ik weet,

Wat misleiding doet met de ziel; dat ik vrij zal zijn!

Ik ben vrij!

Heb mij lief, bemin mij, in vrijheid!

 

Het Nachtelijk Rijk, Het Eind, mijn liefde verstikt door

Lust, sadisme in mij geeft blijk van, het feit dat

Ik mij bewust werd, van wie ik ben

De kern;

 

Het Nachtelijk Rijk, keerzijde, van wat zou zijn!

Zal ik mijzelf, de essentie, bewustzijn, de bron van dood

En leven, de kern, omarmen;

En geef mijn laatste adem, aan Hem.