|
Oude stemmen bouwen monumenten in post scriptum; dopen ouroude hoofden in vloeibaar goud. Zij overzien de gespleten tong in de waas van de eeuwigheid, en de waan van eigen heiligheid. Helden worden vastgehouden in de spanningsboog van eergisteren tot overmorgen.
Hoge noten, drie maal gebleekt in schijn- heiligheid, schrijven namen in gouden letters op het hemeldak. Lage noten, angstvallig ingeslikt, worden in een roes van ontwetendheid neergezwegen in de vergeetputten van de eeuwigheid.
Lemen voeten met gouden stemmen dragen op een zilveren rug een kop van goud. Stenen tafelen rollen van de Monte Perdido. Hol wordt altijd bol.
|