De ode aan mijn tenen

Ik buig en ik zie aan mijn voeten.

Hobbelige, knobbelige teentjes.

Wat eelt, wat vel, wat beentjes.

Wat adertjes, wat haar, met enkele bruine sproeten.

Toch wil ik je dit verklappen.

Zij zijn gevoelig kort en klein.

In enge schoenen doen ze pijn.

Wil je van mij wat klappen! Dan moet je er op trappen.

Zij zijn zo grappig om te zien

Ze mogen onderduiken.

Je kunt ze altijd ruiken.

Al twijfel je misschien, tel maar ik heb de dirty tien.