|
je vindt hen tussen bomen
knotwilgend met vingers
die wijzen naar de hemel
onthullen hol liggende
ogen als donker perkament
tonen geen geschrift
hun ruisen door het stervend lover
glijdt slingerend over je gezicht
als in runen gevlochten steen
en slierten mos hangen strak
ook anderen leven hier
hun manisch lachen echoot
in 't roepen van de woudsnip
maar zij blijven steeds komen
tussen twee ademhalingen door
gezichtsloos en zonder stem
andere dan de jouwe.
sunset 10-10-2011
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|