 |
| Sander Kunst - 16:38 03-01-2008 |
|
|
Gedeeltelijk uit verveling en gedeeltelijk uit angst
om te vervallen in structuur en eindeloze herhaling
besluit De Dichter te dichten op z’n langst
en te schrijven zoals het schrijven nimmer ging.
Allereerst is daar de diepe slaap met uiteindelijk een droom.
Vervolgens mengt Hij beelden. Van vroeger, van nu
en bovenal van zichzelf. Het gedicht ontstaat; Zijn zoon.
Een vermenigvuldiging van Hem met behulp van pen en papier.
Na denken, schrappen, schrijven en schrappen ontstaat een volwaardig individu.
Het is Zijn kind. Het is Zijn nieuwe ik. Zie hier:
De Dood zei: ‘jij verdient geen tijd.
Jij bent voorbestemd te leven als de wind.
Jij moet leven in eeuwigheid,
zodat niets meer ‘is’, zelfs als je zoekt en vindt.’
Ik zag het voor me, een leven langer dan het leven.
De zon kende me bij naam, de winter lachte om mijn streken.
En alles liet zich onontkomelijk verbleken
bij de vraag wat er nog was te streven.
En alles viel uiteen, van rotsblokken
in stenen, reepjes, massieve vlokken.
Het water maakte het tot zand – haast onzichtbaar –
en knipte als een overenthousiaste peuter
steeds deeltjes in twee, in twee, in twee. Klaar.
Dit was het vervloekte niets. Dit was ondeelbaar.
Het leven zei me niet te zullen rusten
voor De Dood mij in zijn kamer kuste.
Ik zal met heel mijn bloedend hart mijn nut willen bewijzen
door mijn lichaam langzaam naar het einde te verwijzen.
Ik zag het voor me, 80 jaar en niet meer.
Van alle beslissingen van hoger hand,
de meeste waren ronduit irritant,
deed deze verreweg het minste zeer.
Alle kleine dingen die ik had gemaakt, bedacht.
Alle schepsels die ik mijn woorden had gebracht.
Het groeide zolang de tijd het toestond.
Zodat ik uiteindelijk één geheel vond.
Het ondergrondse geluk herrees en plantte zich voort.
In de mensen en de elementen. Ik werd gehoord.
|
|
|
Reactie gegeven door Sander Kunst - 13:38 03-03-2008 |
|
|
|
Erik Lelieveld;
ach ja, 'bloedend hart'. Voor mij is poezie juist vrijheid, in tijd, woorden en denken. En daar kan dan best een cliche in voorkomen. Volgens deze tijd, de betere dichters van nu, zou ik een heleboel niet mogen. De ene keer is rijm te bedacht, de andere keer klinkt het zo mooi. De ene keer moet ik gedichten maken waar geen mens van snapt, de andere keer wordt eenvoud geroemd. Als ik me aan dit soort ongeschreven regels ga houden, dan vervalt voor mij de poezie.
|
|
Reactie gegeven door Sander Kunst - 13:31 03-03-2008 |
|
|
|
Bedankt voor jullie kritiek en reacties
|
|
Reactie gegeven door winterjong - 11:22 05-01-2008 |
|
|
|
Sander, We vinden het hier ook cool als je de tijd neemt om terug te praten. Drop us a line here...
|
|
Reactie gegeven door jensen - 10:40 04-01-2008 |
|
|
|
na streven was ik klaar met lezen.
grt.
|
|
Reactie gegeven door winterjong - 09:16 04-01-2008 |
|
|
|
Nog nooit zo'n creatief gebruik van dwingend rijm gezien.
Dat doe je alvast erg goed.
Erik heeft gelijk, 'bloedend hart' is een gebaand pad.
het water dat de steen als een overenthousiaste peuter steeds in twee knipt is dan weer nieuwig - verras ons, zo dus.
Ik vraag me af of het werkelijk zo gegaan is zoals je in je inleiding zegt: besloot je echt 'nu eens een lang gedicht te schrijven'? Want euh dat was voor mij wel een turn-off. O jee, hier komt een vingeroefening, dacht ik.
Bleek het verdorie toch het echte ding te zijn.
|
|
Reactie gegeven door ErikLelieveld - 00:59 04-01-2008 |
|
|
|
ik vind de vorm heel leuk gedaan
ach leuk, want een woord van me
neenee, niet leuk
ik zeg interessant om dat zo te proberen.
Want het is ook wel aardig zo gelukt he?
Qua vorm, staat het, ja op bepaalde poten en het dondert niet om. Ik kan er zelfs een zetje tegen geven en de vorm blijft staan.
Maar ik vind het wel een beetje hoog gebouw...
en nu hebben de woorden zelf, die het gedicht "dragen" nogal wat gewicht, dat wil zeggen, er wordt gewichtig gedicht.. Okeeeeeeeee, dat kondigen de eerste drie strofe's ook aan.
Architectonisch gezien is het wel slim om de zwaarste woordstenen een beetje onderin te houden, net zoals de acrobatentoren, de sterkste mensen staan onderaan om de piramide te dragen...
Inhoudelijk heb ik ook gezien.....
En eigenlijk is het inhoudelijke, wat veel met 1, 2 ondeelbaar niets en nog wat, dat het weer iets is, wat dan weer wordt, dat is passend bij de gekozen vorm, het geheel.
Ik zie ook enkele poëtische contructies, maar daar heb ik wel wat bedenkingen tegen. Niet tegen de poëzie zelf, maar meer het plaatsen van dit schrijven binnen deze tijd.
Ik zie geen modern schrijver. Ik zie een schrijver die ergens is blijven hangen, wel een groot liefhebber is van poëzie, waarschijnlijk ook Gorter en Hanriette Roland Holst heeft gelezen, maar daar dus de poëzie aan ontleent.
Maar dat kan aan mij liggen..........
Kijk, zelf ben ik ook ergens blijven hangen he?
Bij de vijftigers
Lucebert
Maar toch ging ik van daaruit verder en kwam op heel vreemde dingen uit.
Kijk beste.........
bloedend hart doen we dus niet meer he?
Dat deden ze nog tijdens Winnetou en Old Shetterhand he?
Maar tegenwoordig is het hart bloed!
Nou ja? als ik datzo type lijk het ook wel weer Winnetou
Nou, lamaar hoor!!
merci voor je poëzie!
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
