verg me nu iets verder, trek me tot de top

tuur me in de leegte, leeg me uit m’n kop

tuimel hoog de diepte, prijs de witte wolf

zet de hemel naar de hoogte, en de handen naar de kolf

puur me nu iets mooiers, uit doodgebloede klei

dicht me nu iets hogers, maak het sterven blij

eeuwig nu de leegte, hemel ’t hart ten top

voel ’t voor altijd eerste, volg me in de drop

probeer me te begrijpen, maar volg me niet te hard

vulkanen kunnen vallen, maar altijd wint de nar

leun me in een cirkel, tuur me in een top

wat me nu kan volgen, volgt me nooit hierop

ongenaakte branden, van ijskoud hellevuur,

laat m’n dichten gloeien, maak de woorden puur

altijd weer ’t herhaalde, altijd weer de wee

keer nu toch de aarde, dan keer ik misschien mee

loof me in de hoogte, tot diepgedroomde spijs

prijs me in de droogte, maak ’t mongooltje wijs

lucht het lonkend leven, welmend in de put

eet verdorven vruchten, vrouw de man tot kut

laat me lurkend lachen, van gepaalde pijp

tracht me te versturen, in m’n ruimtereis

geef me de verbeelding van verspitte sfeer

teer me uit de furie, van dit verdwaalde wijs

tot elke prijs…tot elke prijs…