|
Er was eens een leeg veld dat droge tranen weende.
Want, het was niet zomaar een leeg veld, het was een heel verschrikkelijk leeg veld.
Het lege veld zag er wit van, en vroeg zich af waarom het zo leeg was op dat verschrikkelijk lege veld, er kon eigenlijk niets aan de hand zijn, want er was niets, alleen maar wit, verschrikkelijk wit ellendig leeg.
Het oogt zo nietszeggend , je zou er zomaar iets op willen zetten, opdat het er niet zo verschrikkelijk leeg meer uitziet, en dat kan niet, het is een leeg veld met helemaal niets.
Geen wonder dat je er dan wit van ziet, wie wil er nou een leeg veld zijn met niets om je heen ?
Nou? U?
|