|
De Bruidstaart - 2
(Uit " De Cynicus Cyclus" een reeks van korte verhalen)
Wie zou nu het gelach betalen?
De bruid zwoer wraak! Zij zocht naar revanche, en vond deze.
Zij nam de eerste de beste - in dit geval een familie bezoekgangster - en smoorde haar de adem in de bruidstaart!
Evenals haar man was zij een zeer begaan karakter, en wel in die zin, dat zij graag lachte als er iemand overleed.
Dus! Visualiseer de onthutste menigte, van waaruit hier en daar een snik en een uitroep gehoord kon worden: "is zij nu dood?" - die zich alom verspreidde.
Maar de bruid lachte uitdagend schaterend: " hier hebben jullie niet van terug, eikels!"
En zij bleef schateren, ook bij de volgende wiens adem zij in de bruidstaartt smoorde!
Verstikt kwam op dat moment echter de Heer Cynicus overeind... "Wat hoort mijn oor?" Sputterde hij, aangedaan door zijn half verstikte staat.
" Je leeft nog!" riep de bruid in haar vreugde uit.
Bij deze onverwachte, macabere ontwikkeling werd menigeen in de menigte onwel. Vluchtende familie leden renden (bij gebrek aan een gecoördineerd vluchtplan) kriskras door elkaar. En, hierbij zij opgemerkt: schreeuwend en vloekend - en zo ziet men: in ieder schuilt een cynicus!
Enige tijd later, wandelden het nu (onofficieel) getrouwde stel, richting huis.
Waarbij zich een filosofische duiscussie ontwikkelde die ongeveer alsvolgt verliep:
" Schat, waarom zouden we niet cynisch de liefde bedrijven, immers is het onze huwelijksnacht!"
" Liefje, ik vertrouw je toe, dat ik een zwak heb voor blote vrouwen die mij uitlachen, hoewel ik geen masochist ben - maar het zou mijn mannelijkheid bijzonder helpen als je me zou kunnen voorzien van een erectiepilletje, want mijn bloedsomloop is slecht."
" Schat, ik weet wat beters, jij speelt de sadist die zelf niet tegen pijn kan, dan speel ik dat ik je uitlach - ja schat?"
" Maar", wierp Cynicus tegen: " ik kan niet tegen sadisme, want ik hou alleen van drank en die maakt mij impotent."
" Maar schat..."
En zo verder discussieerde het getrouwde stel voort, tot aan het ochtendlicht.
Beiden waren in extase van vermoeidheid, maar dan werd plotseling aan de deur gebeld...
Wordt vervolgd...
|
