|
Ze ziet een bouwvallige toren.
D'r aanraking blijkt 'm te storen.
Die staat 'm niet aan
en hij blijft nu niet staan,
want z'n evenwicht heeft-ie verloren.
Op de zonde volgt schielijk de straf:
geenszins levend brengt zij 't ervan af,
want de vrouw gaat ten onder
aan brokkengedonder
Een steenmassa siert nu d'r graf.
Een lawine van steenblokken bluste
de vlam van d'r leven vol lusten.
Met stomheid geslagen
hoort niemand 'r klagen.
Ze tracht nu in vrede te rusten.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|