|
 |
|
Geschreven door milou |
|
|
Ik -zei ons vader- ik heb nog Busken Huet gekend
de woorden gleden als koffie
uit een omgevallen kopje over tafel
olie-achtig gitzwart
zonder suiker
Laat hem-zei moeder- hij is niet goed
wij gebaarden dat wij het niet hoorden
maar onze oren waren vol van zijn woorden
en straks zouden wij het aan de meester
vertellen blijven vertellen
tot hij ons verhoorde
-Ons vader heeft nog Busken Huet gekend-
Wat kon het ons schelen dat hij
ons niet geloofde, zuchtte en zijn kop schudde
wij waren tenminste niet zoals die onnozele kudde
van wie de vader boekhouder was of klerk
of postzegelverzamelaar of oplichter
nee onze pa was dichter
En als wij onze boekentassen vulden
met schriften latten passers en linialen
stapelde zich traag plankje voor plankje
de vreugde op in potjes en flesjes
die wij nummerden van één tot honderd
en soms ruilden
twee potjes voor een flesje
waarop stond
-Ons vader heeft nog Busken Huet gekend-
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
|
