|
ze vouwt haar handen
kooit het vogelbeest dat spiedt naar buiten
ze houdt vooral zijn blik gevangen
ze voert hem wondergrofvolkoren
-ze wist nog niets van duiven
en hoe verdomd geliefd een zoon kon zijn
ze neemt het kind en wikkelt het
in pepermuntpapier
om later te begrijpen
waarom een vliegdier
soms niet fladdert
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|