|
jij neuriet liefdesgezangen
met de klank van harpen
die in weiden hangen
dichtbij riet aan 't water
zo stil praat jij en schuchter
zeg 's nachts tegen de maan
wanneer jouw weemoed zingt
dat zij de sterren niet meer
aan de hemel wenen moet
maar in je vensters dromen
die wachtend in het duister staren
naar daar haar parels dragen
sunset 25-11-2011
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
