|
Het was een heerlijke dag, de fiets had er zin in, en ik ook.
We deden wat pittoreske dorpjes aan, maakten enige foto`s
en rustten langs een slootkant even uit. Ik controleerde
voor het uiltje knappen eerst of de verlichting het voor de terugweg deed , zodat het stalen ros zich geen zorgen hoefde te maken.
Ik pakte een blikje sisi uit de fietstas, trok het lipje los en hoorde ssss..
Hmm.. na een paar slokjes voelde ik mijn ogen zwaar worden en ging op mijn rug liggen, met jas onder m`n hoofd opgerold en soesde een beetje denk ik, want ik schrok rozig op van een fluitvogeltje dat flapperend op het stuur van de fiets zat, me sprookjesachtig aankeek met die gitguitige kraaloogjes, waardoor je zeker weet, hij wil je iets vertellen.
Ik ontrolde mijn jas en trok het aan, keerde de fiets de weg op en trapte achter het vogeltje aan. Af en toe ging hij even op een takje zitten omdat hij veel sneller vloog dan wij. Na een paar weilanden en dorpjes achter ons gelaten te hebben werd het steeds stiller , geen huizen meer, geen boerderijen, we bevonden ons in the middle of nowhere..
In de verte spotte ik een klooster, het vogeltje vloog nog steeds voor ons, die richting uit, en zo kwamen we daar aan, uitgefietst, moe, hongerig, en geen enkele notie meer van de tijd.
Daar bestond ook geen tijd, een non stond met een blakertje verlicht ons op te wachten, ze vroeg vriendelijk aan de fiets hoe hij zich voelde en keek stuurs naar mij voor het antwoord.
Ik knikte opgelaten..
De non nam me mee naar binnen en gaf me warme soep met kloosterbolletje schapenkaas en een foldertje.
Ik las;
Inschrijven is al gebeurd, je bent ingeloot voor de battle "Holland has nons".
Ik was vereerd, maar had geen enkele ervaring met non`s senses, `k had wel een sterk ontwikkeld zintuig voor alles wat zweeft en hoe je dat plat moet walsen .. hmm..
Enfin, ik kreeg een velletje papier en moest de tekst zonder pardon instuderen:
http://www.youtube.com/watch?v=k5CBasBX6Rw&feature=related
Ik leerde het uit mijn hoofd, stond op het moment supreme zenuwachtig achter de coulissen te wachten tot ik op moest, the hoast kondigde luidkeels aan;
"ladies, jongelui, kerels, soapkijkers, kabinetten, tuinmannen en statistieke medewerkersss, hierrrrr.. komtttt.. 88 met uit haar tenen d`r liefdesDominique!!
Het wachten is op de jury, draait de stoel om?
|
