Ik rook de zware shag al en ze was nog niet eens

om de hoek. Daar stoof ze de bocht door

in een gescheurde broek en blote armen. Haar borsten

bungelden in een te ruime bloes. “Heb ik

wat van je aan?” baste ze onmiddellijk.

De verre van fletse ogen waren gefixeerd

met een speld door haar wenkbrauwen. Wijd open.

Ze ontvouwde haar mening net zo ongezouten

als de haring die ik even daarvoor in mijn keelgat

had laten glijden; alleen nog smakelozer.

“Nou?” Ik liep maar door en verloor de omgeving

langzaam maar zeker uit het oog; voortgeduwd

door een afnemend volume. In een winkelruit

wierp ik nog een laatste blik op die bungelende bloes