Onzinnig

Goudgele filter tussen mijn lippen
onachtzaam mistig langs woeste rivier

neerbuigend tel ik het aantal knopen

als is kabbel, op twee gedachten hink.

Een beslissing volledig onbesuisd

met geweten als boegbeeld bezeten

verantwoordelijk voor eigen daden

denkend hoelang ik nog wel zal varen.

Uiteindelijk zie ik zwart van longen

mijn kale schedel geheel onbedekt

om vervolgens geruchten te sussen

stem ik toch huilend in met een toupet.