|
het schuitje van de dood nadert
de dagen raken niet meer af
genade van herinnering overspoelt
mijn lapje land dag en nacht
ik zie weer de blik van vader
zoekend in het onbestaande
hij die verdween in zijn taken
is bang voor wat niemand ziet
de blinde vlek
de deling die niet uitkomt
een uit de hand gegroeide rest
als ik wil verdwijnen in het niets
vervolgen mij alle zorgen die de zijne waren
mensen en dieren die ongevraagd
binnenwaaien ,verhaal komen halen
de cirkel blijft open in het donker
maar ik voel het schuitje naderen
weet dat mijn ogen zullen sluiten
in de de eerste droomloze nacht
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|