|
Het kind zette alle poppen
in een kring op het bed.
Een kleedje in het midden.
Het koekje er op.
Ging even de kamer uit.
Want wist:
mijn poppen willen niet
dat ik het weet: zij leven.
Ik mag niet zien hoe zij bewegen.
Na even kwam het kind weer terug
en pakte het koekje op.
Daar hebben al mijn poppen
een hapje van genomen.
Ik mag niet weten dat zij het doen.
Daarom is het een onzichtbaar hapje.
De rest at zij op.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|