wat aan twee kanten snijdt
harakiriet Japanner de buik
steeds klieft het in twee
wil niet voelen dat het lijdt
kelen vilt het in één stuik
zoals Mozes velde een zee
een tragiek van alle tijden
broeders bindt het met bloed
het kerft schrijnend in vlees
het is vlijmscherp te benijden
lafheid scheidt het van moed
en laat mij kermen van vrees