|
de dag veegt tranen uit mijn ogen
en ik zwijg, vergeet elke slapeloze nacht
een verblekende maan ontsteekt de zon
verjaagt kruipende schaduwen
en ontwaakte lente brengt me weer bij jou
waar aarde zich onder onze nagels graaft
en jij, gebed in de glans van sterren, ver-dicht
het leven, de dood met de eerste zonnestraal
ochtendomnevelt diep mijn gevoel van zijn
sunset 12-04-2012
|