|
Zij heeft nog een paar lege uren
kijkt ietwat mistroostig om zich heen
waarom moeten dagen maar duren
December, de maand van heel alleen
weken lijken voorbij te kruipen
donkre nachten duren dubbel lang
‘s avonds zet zij het op een zuipen
de wintertijd maakt haar stervensbang
dan is daar plots het licht van vrede
het blijft ook bij haar huisje staan
in stilte prevelt zij een bede
bij het schijnsel van de wassende maan
denkt aan verleden en aan heden
langs haar wang rolt eenzaam een traan
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|