|
in strelen van omhelzingen achter prikkeldraden verraad proef ik op zachte tongen hoe vochtigheid waarschuwt
maar ‘k luister niet laat jouw been mij kluisteren en ‘k hoor het fluisteren van je ongetemde stem
jouw fruitig vel kan ‘k ruiken je liefde opgebruiken
al blaast een duistere wind magie ondanks de warmte van de zon een moordend ‘kan niet’ in ons hart
en nergens stemmen meer noch naam enkel maar ik in al mijn taaie dromen en simpel het verlangen, volkomen.
sunset 06-10-2007
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|