|
als iemand die nergens meer naartoe wil
maar toch bang is er nimmer te geraken
zit ik dag in dag uit noten te kraken
en tel de schelpen met mijn laatste wil
toen ik nog ijverig gedichten maakte
en woorden spelde tot ze zwanger waren
ontbrak mij meestal de kracht om te baren
langzaam raakte ik vervuld van 't onvolmaakte
wat overbleef verging zonder veel waarde
bang om ooit te vinden wat ik zocht
begon ik om elke lettergreep te rouwen
en snoeide alle loten uit mijn aarde
niemand die voor mij een lauwerkrans vlocht
wel veel die liefdevol aan mijn graf bouwen
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|