|
verdwaald in conversaties in mijn hoofd
verzwonden in woorden die mij ontwrichten
nestel ik mij, wegvluchtend in gedichten,
en hou mij wijslijk voor de wereld verdoofd
stilte en eenzaamheid, u weze geloofd !
laat Melpomene zich tot mij richten
en mij sereen met haar gloed verlichten
waarbij geen ruier mij van haar berooft
ik koester mijn honger als een kluizenaar
laat mij door letterbegeerte verleiden
pleng mijn nederig offer op haar altaar
in spinsels, die uit mijn ganzeveer glijden,
geschriften zo vreemd, vertrouwd of herkenbaar
pompeus, barok of net te bescheiden
|