|
vele jaren van onmachtig liggen
seizoenen beleven achter glas
zij deed het met een kwinkslag
en niet te temmen hoop op beter
de laatste strofe kent herinnering
aan wat ooit was, de zee, het strand
kleurige vliegers hoog aan een lijn
zwemmen in zee verlangen naar meer
glimlach en kwinkslag maken plaats
voor overgave in volmaakte rust
zij fluistert : pa, maak mij een vlieger
met een schommel waarop ik zitten kan
laat die op, heel hoog, knip hem dan los
waarna ik ten afscheid zwaaien zal
Pa, speel dan mijn favoriet
“Somewhere Over The Rainbow”
|
