in de kont van de kerstman

(26-12-07, 10.38u)

mijn kerstballen doen pijn van het zijn , en ik denk niet aan mijn lijn

                         naar de toekomst

de sneeuwbetopte boom vertroebelt de toppen van mijn tenen waarop ik sta

en de stronk van mijn verzonken dromen wordt versneden

in plakken van dagdroomwolkjes die nu het zwerk bevolken

en waarnaar ik kan lonken in het zwijgen van de wereld

als de sneeuw dwarrelt en blijft dwarrelen, ergens in een spelonk tussen de tijd,

waar ik bevrijd van mezelf een kerstster verorber, en kijk naar

de gedragingen van de vredesvolkjes, en het rollen van geld,

over bergen van onoverwonnen dranklust, om te vergeten

wie we gedood hebben met onze holheid, uitwenend in de baard

van de kerstman, die verloren vader

ieder jaar wordt de kerstboom zwaarder, en we hangen onze

versierde elfjes waar we zelf wel zouden willen zijn,

in zeeën van groen en eeuwig en ledig en lichtend en loom,

in een kerstdroom die ieder jaar vervuld wordt,

                        van onszelf