|
Nico Noorman - 20:47 04-08-2012 |
|
|
De mist glijdt zonbetast door ’t dal.
Schaduwen groeien op het veld
van bomen die staan opgesteld
uit het gelid langs d’ akkerwal.
Geploegd, gezaaid, ’t ontluikend gras
strekt hoopvol naar het zonnelicht
de sprieten uit als tegenwicht
voor wortels onder het gewas
Het voorjaar draalt, de boer verschijnt
en alles boven ’t maaiveld uit
wordt neergehaald met lange streken.
De geur van gras plooit zich een deken
over het veld als opperhuid
die tastend in de nacht verdwijnt.
|
|
|
Reactie gegeven door Nico Noorman - 14:56 05-08-2012 |
|
|
|
Ok Abel.
Blijft altijd subjectief uiteraard. De ene lezer is de andere niet. Maar toch mooi dat ze voor jou nog net niet in opperste ademnood ter aarde stort.
groet,
nico
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 14:15 05-08-2012 |
|
|
|
Een sonnet is uiteindelijk pas geslaagd
als het de lezer pakt en als die lezer
zo gepakt wordt dat ie een levende dame
ervaart en niet een amechtig in haar
corset hijgende.
Bij jouw sonnet zag ik niet een lelijke
dame maar toch een te veel ingesnoerde.
|
|
Reactie gegeven door Nico Noorman - 12:35 05-08-2012 |
|
|
|
Bedankt voor de reacties en commentaar.
Abel:
Ja laatste opmerking over opperhuid kan ik wel inkomen…iets te sterk wellicht.
Je verdere commentaar snap ik wel maar ik heb zelf minder moeite met de verwoording.
Voor mij kan de zon wel betasten. Ja de zon schijnt door de mist maar een gedeelte wordt ook weerkaatst. Met betasten probeerde ik het dynamische spel tussen de laaghangende zon en de bewegende mistflarden weer te geven.
Hoopvolle gedachten dicht ik het gras echt niet toe (alhoewel)…maar ja het is geen natuurkundige verhandeling die ik probeer te beschrijven (zie ook boven.. doorschijnen). Het hoopvolle is hier breder bedoeld. Het jonge leven draagt een verlangen met zich mee en ook is er de belofte van continuering…het jonge gras staat voor het nieuwe leven. Menselijke vormen toedichten aan niet menselijke zaken is hier geen belemmering denk ik.
De deken die zich plooit vind ik niet te gekunsteld. Plooien houdt ook actie in. Het is een rustige golfbeweging die ik trachtte op deze wijze te verwoorden.
Natuurlijk heb je gelijk als je zegt dat de sonnet vorm beperkt. Maar dat kan je ook zien als een uitdaging. In mijn optiek “liegt” de dichter altijd wel een beetje..bewust of onbewust. Je probeert gedachten , emoties, ervaringen, waarnemingen te vertalen naar iets op papier in de hoop dat de lezers iets meekrijgen van wat je bedoelt. Taal is hier maar een beperkt vehicle..maar ja voor dichters de vorm waarin ze het graag willen gieten.
Ach af en toe een sonnetje…met al zijn beperkingen…vind ik leuk om te maken. Af en toe gooi ik het juk ook wel af. Een volgende keer wellicht. Maar het commentaar dwingt weer tot nadenken waarom je dingen schrijft zoals je ze schrijft...dus bedankt.
Delphi: nou 2 mooie zinnen gevonden vind ik al heel wat.
Kitscherig...bekenden kreten..ik zal er nog eens over nadenken. Misschien lees ik zelf te weinig.
Groet,
Nico
|
|
Reactie gegeven door niet stoer - 11:57 05-08-2012 |
|
|
|
Nico, ik heb twee mooie zinnen gevonden, de rest komt me allemaal bekend voor, ook met de kritiek van Abel ben ik het eens dat het ietwat kitscherig overkomt.
- de sprieten uit als tegenwicht
- over het veld als opperhuid
Groeten.
|
|
Reactie gegeven door roger - 00:23 05-08-2012 |
|
|
|
voer voor vijanden van vaste vorm
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 22:50 04-08-2012 |
|
|
|
Ik waardeer de vorm en je precisie in de woordkeus.
En toch pakt het me niet echt. Waarom niet? Het maakt denk ik op mij een te bedachte, te doorwerkte indruk.
'De mist glijdt zonbetast door 't dal':
da's mooi, maar be-tast zon mist? Is
hier niet meer sprake van 'doorschijnen'?
Tasten is naar mijn smaak net te sterk.
Hoopvol, in 2.2, is anthropomorfisme.
'tegenwicht voor wortels', dat is mooi
gevonden, net als 'boven 't maaiveld' uit.
'De geur van gras plooit zich een deken':
is dit niet te gekunsteld? En 'opperhuid' is naar mijn smaak dan weer net te sterk.
de geur van gras
dat is haar huid
zo nauw nabij
een droom
in deze nacht
Kortom: ik waardeer je tekst zeer
maar word vrijer, laat het keurslijf
van het sonnet je niet zo benauwen,
maak knoopjes los!
Groet van Abel
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|