|
Roodkapje op de trap en we wilden niet eten verder bouwen aan onze eigen eilanden
mijn broertjes en ik het Jabo drukte in de knieën
nooit kwam mijn wereld af ik ging er niet in wonen zelden gingen wij bij elkaar op bezoek
namen de boot of de trein tapijt werd water ribbels werden rails hoe het uitkwam
we mochten alles laten staan tot na het eten maar dan was er vaak niks meer aan
want dieren zijn precies als mensen, Mamaloe
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|