|
Zodra het spanlaken verdwijnt
en ze mijn oren gaan wassen
vinden ze geheid een zegel
Aan mijn graf
staat mijn kleine zusje Conny
Ons Conneke huilt.
Ik blijk nog steeds de sterkste
Ik trek aan Conny’s frêle schouders
En zeg: sta recht Girl, sta recht!
Lach je lieve lach
Ik laat Conny weer lachen
want zij weet
zodra het spanlaken verdwijnt
en ze mijn oren gaan wassen
vinden ze geheid een zegel.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|