|
de Geest zo speels in zijn ogen
als hij Plato doceerde
met bij elke regel
een boutade een kwinkslag
die niemand spaarde
en ook de hardste koppen
geduldig kraakte
verdween
tijdens de les godsdienstleer
dan leek hij wel vanachter
dubbele tralies te spreken
en zijn harde afgemeten zinnen
konden licht noch warmte spinnen
wij staarden gefascineerd
naar zijn zwart priesterkleed
merkten hoe een ziel
zich weer eens had verhangen
in steeds donkerder leed
elke week
gedurende één uur
zo wilde het ritueel
stierf ontluisterd
onze Heer
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
