|
Ik zit hier
op mijn eiland
waar alle schepen zonken
en denk
aan de tijd
toen de sterren nog wel blonken
welke hand
heeft destijds
daar wolken voor geveegd
en heeft daarmee
de hoorn des overvloeds
tot op de bodem toe geleegd
Slechts op dit verlaten eiland
sukkelt alles ongehoord
als altijd ongerept
nog even moeizaam voort.
Omdat hier blijkbaar nog
geen mens zich
aan een olifantenpaadje
stoort.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|