|
Laten we het maar weer hebben
over het inspirerend niets
zo'n begin waarin nog alles
mogelijk lijkt, een godin verwekt
en geboren wordt. Een wezen
met jouw neus en borsten
daarmee menselijk blijkt
met een kern van eeuwigheid
ogen als oud licht,
Venus zeg je dat je heet
ik stel me voor als de smid
van een uitdijend heelal
met een vangnet van sterren
Het is genoeg dit sterven
in elkaars armen en de tijd
om een lichaam achter te laten
te worden als vertrekkend licht
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|