Die dag werd ik geboren, en zou voortaan " mijn verjaardag"  heten. Niemand vroeg of ik er blij mee was.
Het begon al zo rampzalig, ik was nog aan het bungyjumpen in mijn moeder, toen plotseling al het water wegstroomde, daar bengelde ik dan aan die streng, allemachtig, kreeg het bijna om mijn nek. Het reddingsteam pakte een  schaar en knip!   Pfff...Tóen kreeg ik het pas koud !

Ik werd ruw behandeld, gepoetst, gepolijst, men trok me iets van een trappelzak aan, dat was ik niet gewend, maar goed. Erger was, dat ik zo moest huilen,´ k vond het nogal een rare bedoening, mijn moeder zag er aan
de buitenkant heel anders uit,ik miste het voetballen met de lever, en slingerdansen rond de dikke darm.
Haar had ik nog nooit gezien, ze had het daar al toen ik dat akkefietje met de bungy had, tjonge.Toen ik haar aankeek zag ik dat ze het ook op haar hoofd had, en vreesde dat het erfelijk kon zijn, Zou ik het later ook krijgen?

Welnu ,ik was dus aan het huilen, de reddingswerker pakte mij met  hele grote hand bij mijn hoofd, ik schrok ervan en opende mijn mond om te gillen, op dat moment propten ze er iets in, ik moest
mijn kaken er wel omheen sluiten, anders was ik nogmaals bijna gestikt. Mijn keeltje deed ghnum ghnum..slik.

Wat een toestand was dat, ik kon niet meer terug, erger nog, ik moest apart slapen, in een glazen bedje met een gordijn en wat rariteiten erboven waar geluid uitkwam, enfin, dat heb ik de wereld laten weten hoor, hoe harder je schreeuwt, hoe sneller de muziekmobile opgewonden wordt.

Poppetjes draaien boven je hoofdje,Mozart klinkt voor je het op de paplepel krijgt, en je slikt, je zal wel moeten..