|
Ik zie je nog zitten:
vingers vouwend
langs de randen
van het tafelkleed.
Ik hoor nog je stem
steeds vol zorgen
ondervragend
hoe het met de kinders is.
Dat zoiets dan
zo plotseling
voorbij kan zijn.
Alle dingen zijn gebleven,
in de kasten staan jouw spullen
maar jij ontbreekt.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|