|
grauwe wolken verhullen wouden, velden
en ook de dagen droef in 't koude van grijsblauw
druppelen zilveren parels monotoon
laten niet hopen op het warme heldere
de nevel vult de verre wijdte
veegt uit, vervormt en nart al dat wat wacht
versluiert 't licht, het woord zelfs ook 't gedicht
verzinkt; hoogwater loert achter de dijken
en op de golven schommelt moe een blad
sunset 09-02-2012
|