|
wanneer witgrijs geloverd
jij me herfstig in jouw fjorden neemt
nog zomert in mijn sappen
dan is een winter niet meer ver
net als de sneeuw
die jouw toppen kleurt
smarten wij reeds
verbannen hem naar avond
- mijn vroege en jouw late middag -
waar hij zijn schaduw werpt
in de nog altijd lichte stonden
zoals herfst bladeren verliest.
sunset 12-09-2011
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|