eerst komt de tijd
alles de eerste keer
een eeuw van onzekerheid
wind waait wolken heen en weer
dan een huis
vol armen en benen
de tijd van geen tijd
luchten wisselen en wenen
leven blijft verrassen
je denkt ik heb het door
maar alweer is het me
een paar stappen voor
onverwacht gul getracteerd
in de wieg een nieuw wicht
in je lijf een ernstige kwaal
toekomst krijgt een nieuw gezicht
tijd gaat niet meer vooruit
het lange wachten op de dood
het geruststellend getik
van regen op de ruit