|
dagen hangen
als aan roestige draden
in 't stroombed van mijn bloed
zijn de nachten leeg
en rukt het einde nader
- bloeddoorlopen
liggen ogen in hun kassen -
de schaduw vlucht niet
en op mijn huid
legt zich een hand
over gedachten
regen trekt zijn sporen
op de ruit
jouw warme lachende
glanzende ogen …
soms zweven in het duister
witte sluiers uit een verte
sunset 04-10-2012
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|