|
weer een boom minder
in de rij gegroeid
naar mensleven te meten
een mens minder
met zijn warmte
ofschoon hij lichtjes bevroor
- van angst (als ik ‘t mij goed herinner)
elf graven meer
waar nog het eerste mij
op het gemoed en aan mijn voeten
groot, grauw en vredig lag
onder zoveel verloren jaren
niet de mensen
niet de plaats
en zelfs niets meer wat leeft
en ’t toch nog altijd doet.
sunset 21-09-2007
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
