|
Ik adem jou.
Een volle teug met rood gevuld,
hoe hard mijn hart ook pompt.
Mijn longen vullen zich, met geduld.
Ik adem jou, ik adem jou.
Het mag niet mogen wat wij hier doen,
mijn gedachten traag ontvouwend.
Luister, hoe mijn longen zich van lucht ontdoen.
Ik adem jou, ik adem jou.
Uren turend naar de kronkelende weg terug,
die nooit zal worden bewandeld.
Ik open mijn mond en zeg in een zucht...
Ik adem jou, ik hou van jou.
- Tom Witvis -
|