|
Erfenis van Duivels' zoon
Ronde blauwe maan die schittert
Rond de zwarte cryptografie van roet
Filtert pijpen van donker ondergronds
Bloed
Waar interval van zon, heel even het
Zicht doet zien, de morgen laat nu even
Alleen, en onderaan de waterzijde
Stroomt scherpe regen heen
Grijze wolken, tussendagen, waarheen?
Daar waar God mij heeft verlaten
Daar waar het licht slechts
Voor mijn dood scheen
Rode zonsopgang, in oktober
Rijk van vergane tijd en glorie
Restant van geluk dat hier niet restte, noch zon
Erfenis van Duivels’ zoon
|