|
Het meisje zonder naam
In een oude oorlogsfilmpje
zag ik een beeld van een meisje
in een wagon zonder raam.
Ze was op weg naar kamp Auschwitz,
en heette het meisje zonder naam.
Lang bleef het beeld maar in mijn hoofd,
want de ogen lieten mij niet los.
Steeds maar weer leek het beeld te vragen:
help me, wie ben ik?
Jarenlang vroeg ik me hetzelfde af,
maar het antwoord kon ik haar toen niet geven.
Totdat, vele jare later,
men mij kon vertellen wie ze was.
En ook al heeft ze er nu zelf niets meer aan,
toch kijk ik steeds weer naar die film,
maar nu met een kleine lach.
Want eindelijk na vele jaren, heb ik haar voorgoed
haar naam weer terug gegeven:
Anna Maria 'Settela' Steinbach.
|