|
ach
de lamp legt weer haar licht
op mijn doorgeleefde tafel en daaronder
rusten slechts m’n voeten, warm
in luchtdoorlatend wol
er liggen zwarte dagen rond wat oude tijd
waar vogels zwijgen, als de wind weer
kille tonen fluit
reten -vol met stof- vergeten dat het helder was
en dat rauwe korrels zand
een schurend ritme maakten
overal zucht lente
zelfs toen bomen eerst nog sneeuwval raakten
liep ze haar seizoen vooruit
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
